Belgeselde Erivan Radyosu’nu dinlemiş kuşağın sesine kulak verilmektedir. Geçmişte bir radyonun etrafında büyüyen o zamanın çocukları, şimdilerin yaşlı kesimi anılarına uzanıyor. Erivan Radyosu’nun yayına başladığı yıllarda, yayını dinleyenlerin anıları arasında yankılanan sesler duyulmakta. O günlere dair gülümseten anılarla birlikte, insanları bir arada tutan ve onlar gibi konuşan radyonun önemi anlatılmaktadır. Radyoyu, kâh başsız bir insan, kâh yatıya gelen ya da yemeğe gelen bir misafir sanan insanların saflığında tanıyoruz. Radyo, aynı zamanda Kürtler için Mitolojik bir kahramandır. Bir efsanedir. Radyo o dönemde yaşayan Kürtler için bir vazgeçiştir de. Çünkü, sırf Erivan Radyosu’nu dinlemek uğruna atını, ineğini, arsasını, malını mülkünü satan bir kitle var. Yokluk içindeyken Erivan Radyosu’yla varlığa erişme çabasında olan o dinleyiciler, o günlere dair özlemlerini dile getirirken bugünkü yaşamdan da şikâyet ediyorlar. Çekilen zorlukların gölgesinde, radyonun etrafında toplanıp radyodaki türküleri, hikayeleri dinleyen kesimin hayata dair umutlarının arttığından bahsediliyor. Öte yandan, vatanlarını terk edip sırra kadem basan kişileri, radyo aracılığıyla bulma umudunda olanların, yakınını bulanların hikâyesidir Erivan Radyosu.
