Boğaziçi Üniversitesi öğrencilerinin 4 Ocak 2021’de başlayan ve kampüs dışına taşarak diğer eylemliliklerle birleşen hareketi sırasında çekilen videolardan oluşan Atlas, sürecin dokuz ayını üretilen arşiv üzerinden hatırlamaya odaklanıyor. Arşivi bir makine gibi gören anlatı, görsel eşlemelerin izini sürerek eylemler arasında bağ kurarken, hatırlama süreci zamanla daha sezgisel bir noktaya taşınarak eylemcinin gözüne yaklaşıyor.
Eylemlerin söylemini ve yaşanan hak ihlallerini belgelemeyi amaçlayarak kayıt
alındığında kişisel tecrübeler ve gündelik yaşantılar da bu belgelerin birer parçası haline geliyorlar. Öte yandan, kamuoyuna açılan arşivin göstermek istedikleri anılarla, hislerle örtüşmeyebiliyor. Arşivin çeşitli politik tutumlarla oluşturduğu hafızanın ve kendi anılarımızın boşluklarını doldurabilir miyiz? Arşivin mekanikliği ile insan hafızasının çağrışımları birleşebilir mi? Kişi, ürettiği arşivden yola çıkarak kendisini gözetleyebilir mi?
