Bir gün yolda yürürken artık ‘görülmediğinizi’, ama onun yerine insanların ‘baktıklarını’ fark ederseniz ne olur? Bu çok katmanlı filmdeki ana karakterler birden bire artık kimseyle aynı frekansta olmadıkları yeni bir dünyaya ayak basmış gibiler. Hollanda’daki bu yeni hayatlarında, onlar çevrelerinde bilmeden her gün farklı farklı tepkiler yaratıyorlar. Hatta yıllar geçse de halen aynı soruları tekrar tekrar duyuyorlar: Nereden geldin, Felemenkçe biliyor musun, güneşte mi bu kadar yandın?
Bu tepkiler, Iran’dan daha 7 yaşında bir çocukken ayrılan yönetmen Niki Padidar için hiç de yabancı değil. Yönetmen, ”Görebildiğin Kadar”da göçmen olan üç ana karakteri ile acı tatlı, kara mizahi bir sohbete katılıyor. Bunlardan biri tam 27 yıldır ‘yeni göçmen’ olan Somalili Khadija. Sophia İngiltere’den, Hanna da Ukrayna’dan yeni göç etmişler. Topluma uyum sağlamak ve bir turist gibi görünmemek için sürekli eğitici animasyonlar ve filmler izliyorlar. Başkalarının bu çeşit tepkilerine maruz kalmanın kişide nasıl bir yabancılaştırma uyandırdığı, Padidar’ın bu incelikle tasarlanmış filminde deneysel çekimlerle görselleştirilmiş ve karakterlerle yapılan sohbetler de bu görsel şölenin içine yerleştirilmiş. Film bize şu soruyu da soruyor: Yeni gelen bir göçmenin ‘yeni’ olma süresi nedir?
